Pencapaian hikmah adalah sebahagian daripada matlamat dan amalan dalam Buddhisme. Dalam usaha untuk mencapai hikmah, seseorang itu mesti memahami hakikat fitrah sesuatu perkara, iaitu dhamma. Sebahagian daripada Buddhisme itu, adalah dhamma vicaya, iaitu menyelidiki hakikat fitrah.
Maksudnya, untuk menggunapakai sesuatu jalan ke matlamat itu, pendekatan yang tersusun untuk memahami perhubungan penyebab antara pelbagai fenomena itu, adalah perlu.
Lebih terperinci lagi, ia merujuk kepada pemerhatian yang istiqamah terhadap diri sendiri, seperti yang dibincangkan dalam Satipatthana Sutta. Pengajaran utama dari penelitian ini adalah doktrin daripada asal-usul kebergantungan jiwa.
